W Tarnowie odkopano fundamenty młyna wodnego z XV wieku. Wcześniej przy Franciszkańskiej znaleziono kamienne żarna
Pozostałości średniowiecznego młyna odkopano w centrum Tarnowa! To dobrze zachowane fundamenty z kamienia po sporej budowli z kołem młyńskim pośrodku, które napędzała woda płynąca kanałem, po którym dzisiaj nie ma już śladu.
Odkrycie przy Franciszkańskiej – tu działał jeden z pierwszych młynów w Tarnowie
Kamienne fundamenty odkopano w trakcie prac przy wymianie rur wodno-kanalizacyjnych pod przebudowywaną ulicą Franciszkańską, dawniej Więzienną. Ulica wytyczona została w tym miejscu w XIX wieku, a wcześniej teren ten stanowił fragment rozległych dóbr bernardynów, których pierwotny klasztor znajdował się po sąsiedzku.
– Sam młyn prawdopodobnie również należał do zakonników. Miał wymiary: około osiem na dziesięć metrów. Jego ściany znajdowały się po obu stronach cieku, który płynął przez środek, napędzając przymocowane do drewnianych belek wielkie młyńskie koło – wyjaśnia Eligiusz Dworaczyński, znany tarnowski archeolog, który nadzoruje prace przy Franciszkańskiej.
Pierwsze prace wykopaliskowe w tym rejonie przeprowadzono w 2018 roku. Odkopano wówczas m.in. pozostałości kamiennych żaren, który służyły do mielenia zboża.
Młynówka przez wieki płynęła przez Tarnów. Dlaczego ją zasypano?
Wzdłuż młynówki przez wieki funkcjonowało co najmniej kilka młynów. Wszystkie napędzane były przez wodę płynącą tym prawdopodobnie sztucznie wykonanym kanałem wodnym. Są rozbieżności wśród historyków i pasjonatów Tarnowa co do tego, w którym kierunku płynęła woda. Jedni twierdzą, że na wschód w kierunku ul. Lwowskiej, uchodząc do Wątoku, inni że na północny- zachód – przez Strusinę i Chyszów, wpływając do Białej.
– Prawdopodobnie u początków młynówki stał strumyk Rudnik, który z czasem zaniknął – zauważa Krzysztof Moskal, tarnowski historyk. Sama młynówka była elementem krajobrazu Tarnowa przez kilka wieków. – Ostatecznie została zasypana blisko sto lat temu, gdyż w związku z powstaniem młynów parowych zatraciła swoją pierwotną funkcję na rzecz kanału, do którego wpływały ścieki z całego miasta, stając się jego utrapieniem higienicznym i siedliskiem szczurów – dodaje Krzysztof Moskal.