Jubileusz 50-lecia Muzeum Wincentego Witosa w Wierzchosławicach oraz Towarzystwa Przyjaciół Muzeum

W Wierzchosławicach, rodzinnej wsi Wincentego Witosa, w domach, w których żył i pracował przywódca chłopów polskich i mąż stanu, w wyniku inicjatywy i działań jego rodziny i współpracowników 50 lat temu utworzono Muzeum jego imienia, a niedługo potem stowarzyszenie – Towarzystwo Przyjaciół Muzeum Wincentego Witosa. Powstanie Muzeum Wincentego Witosa w Wierzchosławicach było możliwe dzięki nieugiętej postawie ludzi, którzy, od pamiętnego pogrzebu w 1945 r., przywracali pamięć o Wincentym Witosie. Swymi działaniami usiłowali przerwać „urzędowe milczenie” komunistycznej propagandy, jakie panowało wtedy w stosunku do Witosa.

Grupie tej przewodził bliski współpracownik Wincentego Witosa, mecenas Stanisław Mierzwa – jeden z „szesnastu” przywódców Polski Podziemnej, sądzony w 1945 r. w Moskwie, a następnie jeden z głównych oskarżonych w Wielkim Procesie Krakowskim w 1947 roku .

Po zbrodniach na Wybrzeżu w grudniu 1970 r. i kolejnej „odwilży politycznej” w kraju, udało się, po latach starań, 27 grudnia 1971 roku uchwałą Wojewódzkiej Rady Narodowej w Krakowie powołać do życia Muzeum pn. „Dom Wincentego Witosa w Wierzchosławicach”. Podlegało ono wówczas merytorycznie Muzeum Etnograficznemu w Krakowie i Muzeum Historycznemu Miasta Krakowa. Zaczęto wtedy zabezpieczać budynki, zbierano dokumenty i wszelkie pamiątki. Po reformie administracyjnej państwa w 1975 r., wierzchosławickie Muzeum zostało włączone w struktury Muzeum Okręgowego w Tarnowie. Pierwszym kierownikiem placówki była Joanna Steindel, wnuczka Wincentego Witosa.
Prawne utworzenie Muzeum Wincentego Witosa stworzyło warunki do formalnego usankcjonowania działalności „grupy Mierzwy” (nazywanej później konfederatami krakowskimi). W kilka miesięcy po powołaniu Muzeum Wincentego Witosa, w listopadzie 1972 r. powstał komitet założycielski Towarzystwa Przyjaciół Muzeum Wincentego Witosa w Wierzchosławicach, które to zarejestrowane zostało w styczniu 1973 r.