Ulica Żydowska

Wychodząca w stronę wschodnią ulica Żydowska wraz z równoległą do niej ulicą Wekslarską tworzą najstarszą część dzielnicy zamieszkałej niegdyś przez Żydów. Zachowane do dnia dzisiejszego kamienice pochodzą z XVII i XVIII wieku i prezentują najbardziej charakterystyczny dla Żydów zwarty charakter zabudowy z wąskimi przesmykami pomiędzy kamienicami, wąskimi sieniami oraz maluteńkimi podwórkami. Charakterystyczne są także, niespotykane w zachodniej części Starego Miasta, wąskie ściany frontowe.

Nazwa ulicy pochodzi najprawdopodobniej od miejsca, w którym, począwszy od połowy piętnastego stulecia poczęli w Tarnowie osiedlać się Żydzi, zwykle posiadając jedynie pozwolenie zasiedlenia niewielkiego kwartału miasta zmuszeni byli do wykształcenia swoistego typu zabudowy. To z najdawniejszej dzielnicy żydowskiej, od początku XIX wieku rozpoczęli Żydzi proces osiedlania się w dzielnicy Grabówka, po wschodniej stronie miasta stanowiąc przed 1939 rokiem niemal połowę populacji Tarnowa.

Ulica Żydowska w dniach 11 – 19 czerwca 1942 roku, była świadkiem masowego mordu, około trzech tysięcy Żydów, dokonanego na tarnowskim Rynku przez hitlerowców. Według wspomnień, krew żydowska spływała ulicami wychodzącymi z Rynku. W 1997 roku, na narożnym budynku przy ulicy Żydowskiej wmurowano tablicę upamiętniającą te wydarzenia, pod tablicą zaś ułożono fragment bruku z Rynku, który jest materialnym, niemym świadkiem tych wydarzeń.