Park Strzelecki

Park miejski w Tarnowie założono w 1866 r. Franciszek Herzig stwierdza: „W tym roku urządzono na gruncie podarowanym przez miasto z folwarku podmiejskiego Podwale Dyksonówka, strzelnicę towarzystwa strzeleckiego i postawiono obok tej strzelnicy urządzić park”. Autorem założenia ogrodowego był Antoni Schmidt, ogrodnik z Krosna.
Obszar parku nie ulegał zmianom przez dłuższy okres czasu. Jednak jego plan wewnętrzny stopniowo się komplikował. Na planie miasta z ok. 1878r. widoczny jest ówczesny zarys wewnętrznego ukształtowania parku. Ogród założono na podmokłych, północnych peryferiach miasta, na malowniczym, szerokim, zbliżonym do prostokąta pasie ziemi. Teren ten posiadał w części południowej wzniesienie z krótkim i stromym zboczem południowym oraz długim i łagodnym stokiem północnym. Całość przestrzeni ogrodowej podzielona została, na ogród spacerowy od wschodu i ogród gospodarczy od zachodu. Ogród gospodarczy dzielił się na część w której znajdowały się szkółki drzew ozdobnych i owocowych oraz warzywną, położoną w północno-zachodniej części. W południowo zachodniej części stała strzelnica Towarzystwa Strzeleckiego, a także obwałowana strzelnica na wolnym powietrzu, biegnąca od budynku towarzystwa na północ.

Brama główna parku znajdowała się niegdyś na rogu Seminaryjskiej (Piłsudskiego) i Kurkowej (Słowackiego). Do takiego układu układu ulic nawiązywał plan parku, równolegle do tych dróg biegły dwie proste aleje tworząc swego rodzaju przejście kompozycyjne do dalszego nieregularnego już układu alei parkowych. Układ wewnętrzny alei, trawiastych dywanów i skupin krzewów zawierał szereg elementów niespodzianki, zmiennych planów widokowych, powodowanych przez odpowiednie rozstawienie kulis. Dziś do Paku Strzeleckiego wejść można czterema bramami, dwiema od ulicy Romanowicza oraz po jednej od strony ulic Słowackiego i Piłsudskiego. Obecnie park stanowi miejsce spacerów rodzinnych tarnowian.