David Harrower “BLACKBIRD”

Autor: David Harrower
Przekład: Ewa Partyga
Reżyseria i scenografia: Tomasz Gawron
Reżyseria świateł i video design: Jakub Laskowski
Inspicjent: Aleksandra Stach

Tekst opowiada o miłości zakazanej, stawia pytania dotyczące seksualności i tożsamości.  W kameralnej sztuce, wystawianej od Szkocji, przez Indie, po USA – wystąpią: Matylda Baczyńska i Ireneusz Pastuszak. Obsypany nagrodami tekst Harrowera (autora wielokrotnie wystawianego w Polsce i na świecie dramatu „Noże w kurach”) opowiada o spotkaniu 27-letniej Uny i 55- letniego Raya, których piętnaście lat wcześniej połączyło uczucie.

The Beatles – Blackbird

Kos śpiewa w środku nocy

Podnosi złamane skrzydła i uczy się latać

Przez całe swoje życie

Tylko czekałeś na ten moment by się przebudzić.

[…]

John Lennon i Paul McCartney, autorzy słów znanego utworu Beatlesów marzą o przebudzeniu, o locie w stronę ciemnej, czarnej nocy po to by stać się wolnym.

Bohaterowie dramatu “Blackbird” kiedyś marzyli o tym samym. Uciec, wzbić się w powietrze i być wolnym poza prawem i moralnością. Chcieli wznieść swoją zakazaną miłość poza społeczeństwo, poza niemożliwość. Dziś spotykają się po latach. Podnoszą złamane skrzydła i na nowo chcą się uczyć latać. Po to by stać się wolnym. Wolnym od siebie.

Istnieje w tym dramacie ogromna trudność w ocenie postaw bohaterów. Nakładają się tu bowiem dwie perspektywy: przeszłości i teraźniejszości. Una i Ray są jednocześnie na początku i na końcu swojej miłości. Każde z nich odbyło karę, odpokutowało swoją winę a mimo to nadal wystawiają się na ocenę moralną innych. Jak pisze Erich Fromm: “Świadomość ludzkiego osamotnienia bez możliwości połączenia  się przez miłość jest źródłem wstydu. Jest zarazem źródłem poczucia  winy i niepokoju”. Czy miał na myśli również tę miłość?