Ania z Zielonego Wzgórza

Poznajcie, proszę Anię. To uparta jak dwa osły i dumna dziewczynka. Nie zawsze potrafi zapanować nad swoją złością i zdarza jej się powiedzieć czy zrobić rzeczy, których potem się wstydzi. Ania nie ma rodziców. Nie ma zabawek, ani książek. Właściwie jedyne co posiada, to jedna zbyt krótka sukienka, dwie wąskie koszule nocne, słomkowy kapelusz i niezwykle bujna wyobraźnia. To dzięki niej udaje się Ani przetrwać trudne chwile, ale też przez nią czasem wpada w kłopoty. Ubóstwia wymyślać romantyczne i tragiczne historie i czasem -zapominając o obowiązkach, a nawet obietnicach- ucieka w świat wyobraźni, bo tam nie ma rzeczy niemożliwych i nieosiągalnych. Nadaje imiona drzewom, kwiatom, zwierzętom, jeziorom i właściwie wszystkiemu co napotka. Kocha świat i jest go ogromnie ciekawa. Wieść niesie, że potrafi pytaniami zamęczyć człowieka. Czasem wpada w otchłań rozpaczy, ale nigdy o poranku. Uwielbia czekoladę, chociaż jadła ją tylko raz w życiu. Uważa, że strumyki to wyjątkowo radosne stworzenia, które cały czas się śmieją i bardzo je lubi.